Hepsinin unutamadıkları anları

Gülçin:
Çocukken en büyük tutkum duvarlara resim yapmaktı. bir gün dayanamayıp duvarlara pastel boyayla ev ve bulut figürleri çizmiştim. babam resmimi gördüğünde bunu sen mi yaptın? diye sordu. bende evet dedim. nedenini sordu. çünkü canım çok istedi. çok zevkli ama hatalıyım, bir daha yapmayacağım diye cevaplamam üzerine babam anneme dönüp en azından dürüst davrandığı için ceza vermeyelim dedi. aslında bu babamın çok sinirlendiği bir olay olmasına rağmen beni affetmesini hep hatırlarım. hala da yalan söylemekten korkarım
Cemre:
Çocukken lakabım zeynaydı. çünkü oturduğumuz sitede iki oğlan çocuğunu dövmüştüm. çocukların anneleri beni anneme şikeyet etmişlerdi. bu anımı hiç unutamıyorum.
Eren:
Çocukken kardeşim esenle beraber evdeki eşyaların üzerine küçük fiyat etiketleri yapıştırıp, evin her yerine kağıttan oklar koyarak mağzacılık oynardık. mağazacılık oyununu daha gerçekçi kılmak için de kendi eşyalarını anneme satmaya çalışırdık
Yasemin:
Yeni yeni emeklemeye başladığım günlerde, annem beni yatağıma yatırmış ve uyuduğumu düşünerek mutfağa girip ıspanak yıkamaya başlamış. ıspanakları suda bıraktığı leğeni yere koyarak başka bir odaya geçmiş. fakat ben uyumamışım ve yataktan çıkıp emekleyerek mutfağa gitmiş, ıspanakları sudan çıkartarak yaprakları elbiselerin ceplerine, yatak ve dolapların içlerine saklamışım. annem bu olayı anlatırken hala çok güler